امروز سر ِ کلاس یکی از دورس اختیاری، استاد درباره انواع قوانین اساسی و نحوه ی قانونگذاری ِ آن در کشورهای مختلف صحبت میکرد.
بحث به کشورهای اسلامی رسید و اینکه در این کشورها در برخی مسائل دستورات و قوانین شرعی وارد قوانین اساسی شده و علت آن را توضیح میداد.
یکی از دانشجوهای بی حجاب از استاد پرسید :« چرا نمی‌شود همه ی قوانین اساسی را بر اساس شرع و اسلام نوشت؟» استاد پاسخ داد: « چون قوانین اسلامی همه چیز را در بر نمیگیرد. مثلا درباره نحوه ی تقسیم ارث میتوان از آن استفاده کرد و یا مسائل مربوط به خانواده و ازدواج. اما دیگر مسائل را پوشش نمی دهد.» بعد استاد از همه پرسید که متوجه شدید و ما همه سر تکان دادیم که یعنی بله متوجه شدیم.
پنج دقیقه بعد، همان دانشجوی بی حجاب انگار که روی حرف استاد خوب فکر کرده باشد؛ دومرتبه سوال خود را تکرار کرد. استاد اینبار محکم تر شروع به آوردن دلیل کرد. دختر دانشجو گفت:« اما مگر اسلام کامل ترین دین نیست ؟ و آیا اینطور نیست که برای همه ی مسائل و مشکلات بشر راه حلی را ارائه داده؟» استاد دوباره همان حرفهای قبلی خود را گفت.
نگاهی انداختم به دانشجوهای حاضر در کلاس. همه با حجاب بودیم و ساکت نشسته بودیم. حتی برای حرف استاد سر تکان دادیم و آن را تایید کردیم. حالا تنها دانشجوی بی حجاب ِ حاضر در جمع ما، داشت از دین مبین اسلام دفاع میکرد و میخواست استاد را قانع کند که شرع و قوانین اسلامی به تنهایی برای نوشتن قانون اساسی کافی است.
ناخودآگاه کسانی را در ذهنم تصور کردم که از روی ظاهر افراد حکم میدهند و در ذهنشان این چنین میگذرد که فلانی چون از لحاظ حجاب مشکل دارد پس بی بند و بار است، پس از اسلام و مسلمانی چیزی نمیداند، پس مایه ننگ است. (این جملات را شنیده ام از این گونه افراد).
حالا ما بودیم و یک کلاس 20 نفره که نوزده نفرمان حجاب محکمی هم داشتیم و یک دختر بی حجاب که از دین مان دفاع میکرد.
پی نوشت:
داشتن حجاب شرط ِ دینداری و مسلمانی است. این نوشته به هیچ عنوان بی حجابی ِ افراد بی حجاب را تایید نمیکند؛ بلکه خواستار اصلاح ذهن افراد ظاهربین است.
