اولین باری که با بکارگیریِ نیم‌فاصله آشنا شدم، در یکی از همین شبکه‌های مجازی بود. عده‌ی معدودی بکار می‌بردند و به بقیه هم یاد نمی‌دادند! باور کنید! انگاری بلد بودنش یک جور افتخار بود. تا اینکه یک نفر گفت با گرفتن ctrl + shift+@، میتوان نیم‌فاصله ایجاد کرد. بکاربردنش خیلی جالب و شیرین بود. البته در نگارش روی کاغذ این فاصله‌ها را رعایت میکردم و میکنم اما به هنگامِ تایپ کردن تا بحال استفاده نکرده بودم . حتی به یاد دارم سعی میکردم از کلماتی استفاده کنم که نیم‌فاصله بکار برم. کم کم صیغه‌ی فعل‌ها هم جدا می‌نوشتم. شاید در پست های قبلی این موارد را ببینید. وقتی یکی از رمان‌های امیرخانی را میخواندم، بیشتر به این نیم‌فاصله ها برخوردم. بعضی جاها منطقی بود ولی بعضی جاها انگاری یک شیوه ی جدیدی از نحوه‌ی نگارش وارد زیان و ادبیات فارسی کرده باشد و از نظر ِ منِ خواننده جالب و منطقی نبود. همین الان هم خیلی از وبلاگ‌نویس‌ها همه‌ی سعی و تلاششان بر این است که تا جایی که امکان دارد از نیم‌فاصله استفاده کنند. به نظرِ من ایجاد فاصله بین صیغه و فعل خیلی غیرمنطقی است. یا موارد دیگری که الان به خاطر ندارم ولی وقتی به آنها برخورد میکنم گاهی تاسف میخورم و گاهی خنده‌ام می‌گیرد. البته از آن وقت‌هایی که خودم هم خیلی راغب بودم هر چیزی را با نیم‌فاصله بنویسم، خنده‌ام می‌گیرد.
نحوه‌ی نگارش یا همان رسم‌الخط ِ فارسی، همیشه در حال تغییر و تحول است. مثلا دوران ابتدایی که بودیم، یاد گرفتیم وقتی می‌خواهیم بنویسیم« خانه‌ی مادربزرگم»، به جای یاء بین خانه و مادربزگ از همزه استفاده کنیم و آن را یاء کوچک می‌نامیدیم. بعدها این شیوه‌ی نگارشی تغییر کرد و گفتند از یاء بزرگ استفاده کنید؛ و صدها مثال دیگر. نیم‌فاصله در نوشتن روی کاغذ مرسوب بوده و است و همیشه مقدار فاصله‌ی بین دو کلمه مستقل بیشتر است از یک مجموعه کلماتی است که به هم ربط دارند. استفاده از نیم‌فاصله باعث می‌شود که نوشته منسجم تر و قابلِ فهم‌تر باشد. با این حال باید در نظر داشت که در چه جاهایی باید استفاده کرد و در چه جاهایی بکاربردنش شاید آسیب به نحوه‌ی نگارش فارسی بزند. برای دانستن اینکه در چه جاهایی استفاده از نیم‌فاصله مجاز است، بد نیست به این لینک سر بزنید. 6 مورد را برشمرده که در نگارش روی کاغذ هم برای همین‌ها از نیم‌فاصله استفاده می‌کنیم.
پی‌نوشت:
1- یکی از فواید نیم‌فاصله این است که کلمه جست.وجو را منسجم تر کرده است. من همیشه با خواندنش وقتی که فاصله‌ی کامل بود، مشکل داشتم.
2- مثلا فرض کنید « کتابش» به معنایِ کتابِ او، به این صورت بنویسیم : «کتابش». به نظرم اصلا جالب نیست و گاهی هم مسخره است. در متون فارسی امروزی هم فکر نمیکنم چنین نگارشی وجود داشته باشد.
3- تاکید میکنم من هم قبلا چندین بار از این گونه خطاها داشتم و الان که خوب فکر میکنم میبینم جالب نیست وقتی که نیم‌فاصله را در جایِ نامربوط بکار ببریم.
